W umowie o pracę obowiązkowo muszą znaleźć się zapisy przewidziane w Kodeksie pracy. Zapisy te dotyczą: wyznaczenia miejsca pracy oraz daty jej rozpoczęcia, rodzaju pracy, wielkości płacy i wymiaru czasu pracy. W umowie mogą znaleźć się także inne ustalenia poczynione przez obie strony, jednak nie mają one w tym całkowitej dowolności.

W art. 18 Kodeksu pracy opisane zostało  pojęcie zasady uprzywilejowania pracownika, która określa granicę swobody stron w formułowaniu treści umowy o pracę. Zgodnie z tą zasadą postanowienia umowy nie mogą być mniej sprzyjające dla pracownika niż regulacje prawa pracy.

Nasuwa się pytanie: czy w umowie o pracę można zamieścić postanowienie, na mocy którego pracodawca nie będzie wykonywał wobec pracownika trybu rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia? Takie rozwiązanie z perspektywy ustaleń umowy jest korzystniejsze dla pracownika niż przepisy kodeksowe, a także, w rozumieniu wspominanej zasady możliwe do zastosowania przez obie strony.

Zgodnie z art. 52 k.p. strony umowy o pracę nie mogą w całości wykluczyć przepisów o rozwiązaniu umów o pracę. Zakaz ten obejmuje również tryb tzw. zwolnienia dyscyplinarnego z winy pracownika.

W tej sprawie określił się Sąd Najwyższy. Według niego, mimo zawarcia w umowie zakazu rozwiązania stosunku pracy w trybie art. 52 k.p., będzie ono dopuszczalne i pracodawca będzie mógł z niego skutecznie skorzystać. W takim wypadku umowa o pracę zostanie rozwiązana w sposób ustalony przez strony w umowie, czyli z zachowaniem okresu wypowiedzenia lub za porozumieniem stron.

Joanna Walerowicz

plobank.pl